Για την εγγραφή των παιδιών στην 1η Δημοτικού απαιτείτο μέχρι πριν λίγο καιρό καρδιολογικός έλεγχος. Αυτό δεν ισχύει πλέον σαν υποχρεωτική διαδικασία, αλλά κατά κανόνα πριν από άθληση οι αθλητικοί σύλλογοι ή/και τα σχολεία ζητούν καρδιολογικό έλεγχο. Είναι σωστό; Πρέπει να γίνεται έλεγχος; Αν πρέπει, να απαντήσω με μια λέξη (και έχοντας την εμπειρία «του τι χάνεται», χωρίς έλεγχο) θα έλεγα ναι να γίνεται προ αθλητικός καρδιολογικός έλεγχος. Πρέπει όμως, να κάνω 2-3 επισημάνσεις, που θεωρώ εξαιρετικά σημαντικές.
- Το υπερηχοκαρδιογράφημα, ενώ είναι εξαιρετικών δυνατοτήτων εξέταση, αν χρησιμοποιηθεί σαν μονοέλεγχος (χωρίς ιστορικό, κλινική αξιολόγηση κλπ) μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία «ασθενών» (ενώ πρόκειται για φυσιολογικά παιδιά) ή ακόμα χειρότερα, να μην διαπιστωθεί πρόβλημα δυνητικά επικίνδυνο.
- «Μια ματιά για τη γυμναστική» ή «ένα υπέρηχο για τη γυμναστική», που συχνά ζητούν γονείς ή αθλητικοί σύλλογοι είναι πρακτικές πολύ – πολύ μακριά από τη σωστή άσκηση της ιατρικής.
- Όποιος διενεργεί έλεγχο για βεβαίωση του φυσιολογικού πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της παιδικής καρδιάς, τη φυσιολογική παραλλαγή, το παθολογικό και να χειρίζεται αναλόγως τα παραπάνω.
Μετά αυτές τις επισημάνσεις θα ήθελα να τονίσω, ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων που τα παιδιά και οι έφηβοι ελέγχονται καρδιολογικά προκειμένου να συμμετέχουν σε άθληση, έχουν φυσιολογικές καρδιές.
Οι λίγες περιπτώσεις που το παιδί ή ο έφηβος έχει πρόβλημα, οδηγούν στην ανάγκη όλοι οι έλεγχοι να είναι ενδελεχείς και συστηματικοί, ώστε να μεγιστοποιηθεί η δυνατότητα να βρεθούν τα παθολογικά και να βοηθηθούν αναλόγως. Αυτή είναι και η πρακτική στο ιατρείο, χωρίς να φτάνουμε στο άλλο κακό άκρο (την σωρεία ελέγχων). Οι έλεγχοι είναι κατευθυνόμενοι (αναλόγως ευρημάτων κλπ).
Οι βεβαιώσεις δίνονται για άσκηση χωρίς περιορισμούς ή με συγκεκριμμένες απαγορεύσεις, όπου είναι απαραίτητο (όχι γενικές απαγορεύσεις εκτός από τις ελάχιστες περιπτώσεις, που στην πλειοψηφία δεν αφορούν πρωτοελέγχους, αλλά γνωστά προβλήματα).