Ακροαστικό εύρημα (κάτι που ακούμε με τα ακουστικά, πέρα από τα φυσιολογικά αναμενόμενα ευρήματα) και όχι νόσος. Εκδήλωση προβλήματος ή κάτι αθώο. Έχει σημασία, να ξέρουμε τι το προκαλεί, σε τι οφείλεται, γιατί μπορεί να οφείλεται σε πολλές διαφορετικές αιτίες (σκεφθείτε κάτι άλλο απλό. Λέμε το παιδί έχει πυρετό. Αυτό δεν μας λέει τι τον προκαλεί. Έχει σημασία να πούμε πχ έχει πυρετό γιατί έχει ωτίτιδα ή ουρολοίμωξη κλπ. Το ίδιο και για το φύσημα. Πρέπει, να ξέρουμε τι το προκαλεί)
Σε συνδιασμό με την γενικώτερη εξέταση και το ιστορικό του παιδιού μπορούμε με μεγάλη βεβαιότητα να πούμε σε τι οφείλεται το φύσημα και με το υπερηχο επιβεβαιώνουμε και αξιολογούμε περαιτέρω την εκάστοτε κατάσταση που το προκαλεί. (πχ έχει φύσημα λόγω μεσοκοιλιακής επικοινωνίας ή λόγω στένωσης αορτής κλπ. κλπ.)
Θα αναρωτηθεί κανείς: «έχει σημασία να ξέρουν οι γονείς την αιτία; Γιατί να μην λέμε έχει φύσημα για όλους, χωρίς επεξηγήσεις;» Κατηγορηματικά, ναι έχει σημασία. Κάθε γονιός ανεξάρτητα από οποιαδήποτε κοινωνικοοινονομική και μορφωτική παράμετρο είναι σε θέση να αντιληφθεί, (όταν εξηγηθεί απλά) το πρόβλημα και τι συνεπάγεται αυτό. Αυτό είναι θεμελιώδες για τη συνεργασία γονιού-καρδιολόγου τουλάχιστον για τα σοβαρότερα προβλήματα. Και για τις πιο απλές παθήσεις όμως, (όπως πχ οι επικοινωνίες) η χρήση του όρου «φύσημα» για κάθε πρόβλημα εγκυμονεί κινδύνους.
Πρέπει, να τονισθεί, ότι τα περισσότερα παιδιά που έχουν φύσημα έχουν αθώο φύσημα δηλαδή δεν υπάρχει νόσος, πρόβλημα που να το προκαλεί. Άπαξ και επιβεβαιωθεί αυτό, το παιδί δεν διαφοροποιείται σε τίποτα από οποιοδήποτε φυσιολογικό παιδί χωρίς φύσημα και δεν χρειάζεται έλεγχο παρά μόνο για περιπτώσεις, που και κάθε άλλο παιδί θα χρειαζόταν (πχ γιατί ενώ όλα ήταν καλά τελευταία κουράζεται εύκολα χωρίς προφανή αιτία).